آنیتا تعالی - M.A.student in English Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad
زهره تائبی نقندری - Assistant professor, Department of English Literature, Ferdowsi University of Mashhad
محمود رضا قربان صباغ - Assistant professor, Department of English Literature, Ferdowsi University of Mashhad

آخرین رمان پل آستر که در سال ۲۰۱۷م منتشر شده است، با خلق شخصیتی با چهار رونوشت، بار دیگر قدرت او را در آفرینش رمانی تاثیرگذار و درعین حال عجیب و پیچیده به نمایش میگذارد. عنوان غیرمعمول این کتاب، ۱ ۲ ۳ ۴ (چهار، سه، دو، یک) توجه متنقدان زیادی را برانگیخته است؛ اما نقدهای این رمان به روشن کردن پیچیدگی‎های طراحی شده در این روایت پسامدرن کمک چندانی نکرده‎اند. جستار پیش رو برآن است تا ساختار روایی برجسته این اثر را واکاوی کند و با تکیه بر نظریه چندجهانی و جهان‎های ممکن ماری لور رایان، فضای روایی این رمان را مورد بررسی قرار دهد. نتایج این جستار نشان می‎دهد آستر در این رمان نوعی مهندسی روایت در چهار بعد را طراحی کرده است که در آن، دنیای ذهنی شخصیتی به نام فرگوسن در چهار رونوشت ظاهر می­شود. در مهندسی روایت چهارگانه آستر، چندجهانی روایت در چهار شاخه و چهار مسیر پیش می­رود تا ماجراهای زندگی­ چهار فرگوسن را نقل کند. در پایان روایت و با استفاده از پیچشی نهایی، آستر چهارمین فرگوسن را در مقام نویسنده رمانی با نام ۱ ۲ ۳ ۴ قرار می­دهد که ساختار دایره­وار روایت را آشکار می کند. با درک چنین ساختاری، خواننده نقطه صفر روایت (۱.۰) را کشف می­کند و درمی یابد که آستر از چه رو روایت را در این نقطه با ماجرایی شوخی­مانند و بی­ارتباط به داستان اصلی آغاز می کند و به پایان می­رساند. وی با تکیه بر دگرگونی ساختار روایت موفق شده ­است جهت­های متناقض ذهن و هویت نویسنده را به صورت تجسمی ملموس به نمایش بگذارد. چندجهانی روایت و شخصیت در این نقطه صفر نمود می­یابد و بدین سان، ۱ ۲ ۳ ۴ یک فیلم هولوگرافیک چهاروجهی جان می­گیرد تا شخصیت چهارگانه فرگوسن را برای خواننده تصویر کند.

quadripartite character, ۴D narratology, narrative multiverse, postmodern character, possible worlds., شخصیت چهارگانه, روایت چهاربعدی, روایت چندجهانی, شخصیت پسامدرن, جهان های ممکن