حافظ: پسامدرن سده هشتم
عنوان مقاله: حافظ: پسامدرن سده هشتم
شناسه ملی مقاله: JR_LCQFN-10-40_004
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_LCQFN-10-40_004
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه زمانی - دانشگاه سمنان
محمد رضایی - دانشگاه سمنان
خلاصه مقاله:
فاطمه زمانی - دانشگاه سمنان
محمد رضایی - دانشگاه سمنان
در مورد پسامدرنیسم دو دیدگاه کلی وجود دارد: دیدگاه اول آن را متعلق به دوره تاریخی خاصی میداند و دیدگاه دوم آن را همچون سبک هنری و ادبی مینگرد. مطابق دیدگاه دوم، هر اثری که از ساختار و فرم آثار پسامدرن، مانند عدم انسجام، عدم قطعیت، ناباوری به فراروایتها، عنصر وجودشناسی، طنز و آیرونی، نقیضهگویی و بینامتنیت، برخوردار باشد، پست مدرن شمرده می شود. از آنجا که ساختارشکنی، طنز، نقیضه، اعتراض به کلانروایتها و... از ویژگیهای سبکی مسلم غزلیات حافظ است، این فرض تقویت می شود که حافظ از سبک پسامدرن برخوردار است. بنابراین با توجه به دیدگاه دوم، نگارنده در مقاله حاضر سنجش غزلیات حافظ با تکیه بر ویژگیهای سبکی مکتب پستمدرن را پیش روی قرار داده است. بر اساس نتیجه این بررسی شاید بتوان گفت از میان شاعران کلاسیک ایران حافظ تنها شاعری است که نه همچون نویسندگان عصر حاضر با تکیه بر خودآگاهی پسامدرنی، بلکه با تکیه بر نوعی ناخودآگاهی پسامدرنی، به ساختارشکنی مولفههای بلاغی و ستیز با مطلق اندیشیهای عصر خویش برخاسته و شاهکار پسامدرن دوران خویش را خلق کرده است.
کلمات کلیدی: پسامدرنیسم, نقیضه گویی, بینامتنیت, عدم قطعیت, غزلیات حافظ
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1836109/