مرجان حسین پور جیرهنده - Ph.D. STUDENT of Persian language and literature, university of Isfahan
امید ذاکری کیش - Associate professor of Persian language and literature, university of Isfahan
مسعود آلگونه جونقانی - Associate professor of Persian language and literature, university of Isfahan

فرای متاثر از نگرش های تفسیری قرون وسطی و متعهد به آموزههای اصحاب نقد نو و تکیه بر روششناختی ساختارگرا، نظریات بدیعی درباره چگونگی تحلیل ساختار اثر ادبی به دست داده است. او در بوطیقای ادبی خود، معنای اثر ادبی را برساختهای از عناصر و مولفههایی میداند که از زوایای چهارگانه وجه، سمبول، آرکی تایپ و ژانر میتوان به آن دست یافت. در چنین چارچوبی، او مولفههای ایتوس، میتوس و دایانویا را عناصر اساسی برسازنده معنا بر میشمارد. اما در این میان، به نظر میرسد به شکلی درخور به ایتوس پرداخته نشده است. در این جستار ابتدا با واکاوی لوازم و عواقب نظری آنچه فرای بدان پای بند است، میکوشیم پاسخی برای این مسئله به دست دهیم که اولا، چرا در نقد اتیکال، که الزاما مبتنی بر ایتوس است، ایتوس کنار گذاشته میشود. در ادامه، ضمن تبیین روششناختی تحلیل فرای، ایتوس وانهاده شده به چه شکلی در چارچوب نظری فرای نمایان میشود. در پایان مشخص میشود که ایتوس نه به واسطه ملاحظات روششناختی، بلکه به سبب ملاحظات غایتشناختی بخشی از چارچوب نظری فرای را تشکیل میدهد.

Frye, Ethos, Mythos, Dianoia, phase, symbol, فرای, ایتوس, میتوس, دایانویا, مرحله, سمبول