دنیا نیسی - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
مهدی شفیع - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

پژوهش حاضر، با استفاده از روش کیفی به بررسی تجربه زیسته دانش آموزان نوجوان در دوره بلوغ نسبت به تاثیر گسل عاطفی والدین بر گرایش به افکار خودکشی می پردازد. این مطالعه با بهره گیری از رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناختی صورت گرفت. داده ها به روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند انجام شد. به منظور گردآوری داده های این پژوهش از مصاحبه های کیفی نیمه ساختاریافته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش نظریه زمینه ای بهره گرفته شده است. بررسی دقیق تجربه زیسته دانش آموزان نوجوان در فرآیند تحلیل داده ها با کدگذاری های متعارف موجب شناسایی ۸ مضمون اصلی مهم شد. مضامین اصلی شامل افکار خود آسیب رسان، گرایش به افکار خودکشی، ناامیدی نسبت به بهبود شرایط، احساس تنهایی و انزوا، جروبحث و اختلافات والدین در محیط خانه، عدم حمایت عاطفی از سمت والدین، احساس گناه و ناتوانی در بهبود رابطه والدین و شرایط فرهنگی در محیط مدرسه و جامعه می باشد. نتایج نشان داد مضمون افکار خود آسیب رسان، به افکار مرتبط با رفتارهای پرخطر؛ مضمون گرایش به افکار خودکشی، به افکار مرتبط با خودکشی؛ مضمون ناامیدی نسبت به بهبود شرایط، به خلق افسرده؛ مضمون احساس تنهایی و انزوا، به احساس درماندگی و تنهایی؛ مضمون جروبحث و اختلافات والدین در محیط خانه، به مشاجره و درگیری والدین در خانه و تعارض و رابطه سرد والدین؛ مضمون عدم حمایت عاطفی از سمت والدین، به حامی نبودن و عدم درک شدن از سمت والدین؛ مضمون احساس گناه و ناتوانی در بهبود رابطه والدین، به حس گناه از متولد شدن و احساس ناتوانی در بهبود ارتباط میان والدین؛و مضمون شرایط فرهنگی در محیط مدرسه و جامعه، به سوگیری اطرافیان نسبت به فرزندان خانواده های گسسته؛ منجر می شود.

نوجوانان، گسل عاطفی والدین، گرایش به افکار خودکشی