نگار قدیمی باویل علیائی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز،تبریز، ایران

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی خلاقیت براساس ریسک پذیری و انگیزه درونی در نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ ساله ) شهر تبریز در سال ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ بودند که از بین آنها نمونه ای به حجم ۱۵۵ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که ریسک پذیری و انگیزه درونی در مجموع توانسته اند ۱۴ درصد از تغییرات خلاقیت در نوجوانان را پیش بینی کنند که در این میان ریسک پذیری (۲۱/۰-(B= سهم منفی و انگیزه درونی (۴۱ /۰(B= سهم مثبت در پیش بینی خلاقیت نوجوانان داشتند. بنابراین ، نتیجه گرفته می شود که با کاهش ریسک پذیری و افزایش انگیزه درونی در نوجوانان، خلاقیت آنها نیز افزایش می یابد. همچنین به نظر می رسد انگیزه درونی نسبت به ریسک پذیری نقش پررنگ تری در خلاقیت نوجوانان ایفا می کند.

خلاقیت ، ریسک پذیری، انگیزه درونی ، نوجوانان