محمد ابولی - دانشجوی کارشناسی پیوسته رشته آموزش ریاضی ، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی بندرعباس ، ایران .

برای افراد جامعه ای که تعلیم و تربیتش بدون بحث و انتقاد امور را می پذیرد، و بدون تفکر منعکس می نماید، خطری در کمین است که انسانی فاقد توان و نیرو در جامعه پدید می آورند، تدریس در بیشتر مدارس ما به معنای انتقال معلومات از ذهن معلم به شاگرد میباشد، کم کم ذهن دانش آموزشان انباشته از مطالبی که با نیاز و فکرش متناسب نیست و باعث میشود مانند طوطی آنچه را که آموخته اند تکرار کنند بتدریج از یادگیری ایجاد کسالت میکنند و نه تنها در سازندگی آنها نقش موثری ایفا نمیکند بلکه زمینه رکود علمی و دلزدگی از فعالیتهای علمی را فراهم میکند چون آموزش مانند لباس متحدالشکل به تمام دانش آموزا با استعدادهای مختلف و روحیات گوناگون بطور یکسان ارائه میشود در دهه های اخیر الگوهای تدریس برای استفاده از راهبردها و روشهای تدوین یافته است که به شاگردان کمک کند تا به عنوان افراد رشد یابند، بر توانایی تفکر روشن و اندیشمندانه خود بیافزایند و مهارتها و تعهدات اجتماعی خود را توسعه دهند .

ریاضی ؛ معلم ؛ تدریس ؛ دانش آموزان .