حسین رنجبر شایان
سید محمود طباطبائی
امیر پناه علی

سابقه و هدف: اختلال میل جنسی را می توان کاهش احساس ها، فکرها و خیال پردازی های شهوانی تعریف کرد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی اثربخشی درمان تحریک فراجمجمه ای مغز با جریان مستقیم بر اختلال میل جنسی در مردان و زنان است. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر عبارت بودند از: مردان و زنانی که از مشکل کاهش میل جنسی رنج می بردند و به همین منظور به مراکز درمانی در شهر تبریز مراجعه کرده بودند و تشخیص اختلال کاهش میل جنسی برای آن ها داده شد. نمونه ی پژوهش شامل ۴۰ نفر از مردان و زنانی بود که مشکل کاهش میل جنسی داشتند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و به دو گروه، شامل۲۰ نفر در گروه آزمایشی (tDCS) و۲۰ نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی ساده تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون هالبرت قبل و بعد از مداخلات استفاده شد. از تحلیل کوواریانس دومتغیری برای بررسی آماری در نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۶ استفاده شد. یافته ها: میانگین دو گروه tDCS و کنترل نشان داد که متغیر مستقل بر متغیر وابسته به طور معنی داری موثر بود (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که روش درمانی tDCS در کاهش اختلال میل جنسی مردان وزنان دارای اختلال میل جنسی اثربخش بود و اثربخشی آن بین مردان و زنان متفاوت بود. این تفاوت بیانگر این است که زنان نتیجه ی بهتری در مقایسه با مردان از درمان گرفته اند.

Libido Reduction Disorder, Men Desire Disorder, Sexual Disorders, tDCS-based Treatment, Women Desire Disorder, اختلال کاهش میل جنسی, درمان مبتنی بر tDCS, اختلالات جنسی, اختلال میل جنسی مردان, اختلال میل جنسی زنان