محمد رجبی

قانونگذار کیفری کشور ما همواره در قوانین عام و گاه در برخی قوانین خاص، لزوم شدت برخورد کیفری با ارکان گروه های مجرمانه را مدنظر داشته است. ماده ۱۳۰ ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲ در همین راستا اقدام به تشدید مجازات سردسته گروه های مجرمانه سازمان یافته نمود. با توجه به سابقه تقنینی این ماده و نیز دقت در قوانین خاص درخصوص جرم انگاری اقدامات سردسته گروه های مجرمانه، به نظر می رسد قانونگذار با تصویب این ماده در پی ایجاد رویه تقنینی واحد درخصوص مجازات سردسته گروه های مجرمانه سازمان یافته بوده است. این در حالی است که تامل در قوانین خاص این حوزه چنین می نمایاند که قانونگذار از تعیین مجازات برای اعضای گروه های مجرمانه سازمان یافته و نیز سردسته و اعضای گروه های مجرمانه غیرسازمان یافته بی دلیل غفلت نموده است؛ درحالی که ایجاد وحدت رویه تقنینی مستلزم آن بود که قانونگذار در قانون مجازات مصوب ۱۳۹۲ در کنار تعیین مجازات برای سردسته گروه های مجرمانه سازمان یافته، به تعیین مجازات برای این افراد نیز اقدام می نمود. نوشته پیش رو با بررسی سوابق تقنینی ماده ۱۳۰ ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲ و قوانین خاص در حوزه تعیین مجازات برای سردسته و اعضای گروه های مجرمانه سازمان یافته و غیرسازمان یافته، با اثبات لزوم ایجاد وحدت رویه تقنینی در این حوزه، به طرح پیشنهاد درخصوص تعیین مجازات مجزا برای هریک از سردسته و اعضای گروه های مجرمانه سازمان یافته و غیرسازمان یافته پرداخته است.

گروه مجرمانه, سازمان یافته, غیرسازمان یافته, سردسته