علی ایمانی
وی محمد احمدوند

تجربه زیست سیاسی در نظام های مبتنی بر تئوری تفکیک قوا طی قرون اخیر بیانگر پایه ای اخلاقی برای تفکیک قوا در نظام های سیاسی است؛ زیرا مفروض اصلی تفکیک قوا ممانعت از فساد قدرت مطلق است. نظام سیاسی پیشامدرن متمرکز و متکی بر فرد و اخلاق فردی بود؛ بنابراین به فساد و استبداد گرایید. اما تئوری تفکیک قوا در عمل ضرورت دارد به وجه خاصی از اخلاق به نام اخلاق ساختاری منتهی گردد. اخلاق ساختاری در سه بعد مهم امنیت نهادی و آزادی نهادی و قانون نهادی هنجارسازی می کند و تعیین کننده رفتار سیاسی حکومت است. مقاله حاضر می کوشد به این پرسش پاسخ دهد که: «چگونه می توان به اتکای اخلاق ساختاری برآمده از تئوری تفکیک قوا، به فسادزدایی از نهادهای رسمی پرداخت؟». بنابراین پژوهش حاضر براساس چارچوب نظری نهادی و روش تحقیق تبیین علی در پی ایضاح ابعاد اخلاق ساختاری نظریه تفکیک قوا و نقش آن در فسادزدایی از نهادهای رسمی است. روش گردآوری مطالب کتابخانه ای است و هدف اصلی تحقیق، تبیین چگونگی فسادزدایی از نهادهای رسمی با بهره گیری از پایه اخلاقی تئوری تفکیک قواست.

نهاد رسمی, تفکیک قوا, نظریه نهادی, اخلاق ساختاری, فساد