سید محسن قائمی خرق
محمد جواد کرمی

بحران «منابع طبیعی» در جهان و اذعان به «ناکارآمدی قوانین موضوعه» داخلی و بین المللی، دانشیان زیست محیط را بر «فقد عنصر معنویت در نظام حقوق محیط زیست» و «لزوم رجعت به اساسی سازی گزاره های اسلام محور در بین تمام نظامات دینی» همساز کرده است. پیرو این غایت، مسئله تحقیقی توصیفی تحلیلی حاضر، استقرای اجتهادی «ظرفیت ها، اصول و بایسته های فقه امامیه» در تقنین «تعامل با منابع طبیعی» در بستر گزاره های الزامی است. تحقیق حاضر با حرکت بر سیاق پذیرفته شده در «نظم ساختاری فقه (سنجش حجیت و عدم حجیت گزاره ها)»، به نظم جوهری منابع طبیعی (اعم از تکالیف و حقوق دوسویه حکومت مردم) دست می یابد. براین مبنا، پژوهه زیر، افقی پیشاروی قانونگذاران در حمایت از منابع طبیعی خواهد گشود که مبتنی بر دو مولفه «اصول» و «سیاسات و تضمینات» خواهد بود. راهکارهای عملی دین در برابر پارلمان، اصولی و هنجارهای فرازین و برآمده از «ارزش ها» در قبال «واقعیت های فعلی و بین النسلی» منابع طبیعی است.

منابع طبیعی, فقه و قانونگذاری, اصول زیست محیطی, سیاست های حمایتی و تضمین منابع طبیعی