سید حسن شبیری زنجانی

برخی نویسندگان، اوایل دوره رنسانس ایتالیا در قرن پانزدهم میلادی را آغاز شناسایی حق اختراع می پندارند؛ اما به نظر می رسد سابقه آن بسی طولانی تر بوده و شاید بتوان گستره آن را تا قرن ها قبل از میلاد کشاند. مبنای اولیه حق اختراع، ایجاد انگیزه و تشویق جهت نوآوری و نیز انتقال فناوری های ناشناخته به داخل کشور بود. به دنبال توسعه تجارت و صنعت در بخش هایی از اروپا، اولین قانون مدرن حق اختراع در ونیز ایتالیا در سال ۱۴۷۴ به تصویب رسید و سپس دیگر کشورها به تقلید از آن، نظام حق اختراع خود را بنا نهادند. یکی از کشورهای پیشرو در این زمینه، انگلستان بود که اولین قانون موضوعه حمایت از اختراعات خود را در سال ۱۶۲۴ تصویب نمود. در ابتدا حق انحصاری مخترع مبتنی بر حق ذاتی و انحصاری پادشاه بود که در قالب سیستم امتیاز، به مخترع اعطا می شد؛ اما با به رسمیت شناخته شدن حق طبیعی مخترع در قرون بعدی، نظام حق انحصاری مخترع جایگزین آن شد. نوآوری و شکوفایی کنونی کشورهای صنعتی، همچون ایالات متحده امریکا و کشورهای اروپایی، مرهون برپایی و تقویت نظام حق اختراع در طول چند قرن گذشته است.

پیشینه قانون اختراع, نظام امتیاز, مبنای تشویق, ونیز ایتالیا, مبنای حق اختراع, پیشرفت صنعتی, حق اختراع