سمیه حدادرنجبر - استادیار روانشناسی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ولی عصر رفسنجان(عج )،

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر شفقت بر نشخوار ذهنی زنان خیانت دیده انجام شده است . روش تحقیق این مقاله ؛ نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و کنترل همراه با دوره پیگیری (حدود دو ماه بعد) بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زنان خیانت دیده را تشکیل دادند که به مراکز مشاوره و کلینیک های خدمات مشاوره روانشناختی شهر رفسنجان مراجعه نموده بودند. نمونه پژوهش شامل ۴۰ زن بودند که به شیوه هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروههای ۲۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس نشخوار فکری نالن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) ارزیابی شدند. درمان به شیوه درمان گروهی مبتنی بر شفقت در ۱۳ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای شرکت کنندگان گروه آزمایش اجرا شد. آزمودنی های گروه کنترل تا پایان مرحله پیگیری مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پس آزمون و پیگیری نشان داد که گروه درمانی به شیوه درمان مبتنی بر شفقت بر نشخوار ذهنی آزمودنی های گروه تحت مداخله اثربخش بوده است . نتایج مطالعه حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت در کاهش نشخوار ذهنی زنان خیانت را مورد تایید قرار داد.

گروه درمانی مبتنی بر شفقت ، نشخوار ذهنی ، زنان خیانت دیده