محسن اصفهانی زاده - دانشکده محیط، دانشگاه تهران
محمدحسین باقرزاده کوهبنانی - دانشجوی دکترا، گروه علوم معماری، دانشگاه متروپولیتن تورنتو، تورنتو، انتاریو، کانادا

رشد سریع شهرنشینی منجر به افزایش نرخ تولید پسماند ساخت و تخریب شده است. در این شرایط، فقدان یا ناکارآمدی برنامه و چشم انداز برای مدیریت پسماند ساخت و تخریب، منجر به تشدید مشکلات شهری مربوط به جمع آوری، حمل ونقل و دفع پسماند ساخت و تخریب شده است. هدف این مطالعه، استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات به منظور ارزیابی عملکرد زیست محیطی سیستم مدیریت کنونی پسماند ساخت و تخریب و شناسایی ابعاد مهم و اقدامات احتمالی بهبود عملکرد در شهر تهران است. ارزیابی چرخه حیات به روش Impact ۲۰۰۲+ برای سناریوی پایه (۴/۱۹% بازیافت) و دو سناریوی بهبود انجام شده است. این سناریوها شامل ترکیبی از روش های دفن، تفکیک از مبداء و بازیافت مقادیر متفاوت است. فهرست چرخه حیات با استفاده از داده های اولیه از مطالعات میدانی و داده های ثانویه از پایگاه داده ecoinvent ۳.۷ و مطالعات مشابه تکمیل شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده مزایای بازیافت پسماند ساخت و تخریب در کاهش پتانسیل اثرات انرژی های تجدیدناپذیر، گرمایش جهانی، غیرسرطان زاها و غیرآلی ها و آلی های تنفسی است. بنابراین، نتایج پژوهش می تواند در فرآیندهای تصمیم گیری، جنبه های زیست محیطی و فنی را در کنار عوامل اقتصادی و سیاسی قرار دهد و همچنین تولیدکنندگان را تشویق به کاهش مصرف منابع و شرکت های بازیافت و سازمان های مربوطه را تشویق کند تا به طور مستمر عملکرد سیستم های مدیریت پسماند ساخت و تخریب را بهبود بخشند. همچنین داده ها جمع آوری شده می تواند در سایر مطالعات ارزیابی چرخه حیات پسماند ساخت و تخریب مورد استفاده قرار گیرد.

پسماند ساخت و تخریب, مدیریت پسماند, ارزیابی چرخه حیات, بازیافت