sajjad sajjadi - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
Ramazanali Ghaderisani - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
Ali Farhoodian - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
Hossein Mohaghegh - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
Pooria Reza Soltani - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی
Mohammadjavad Azadchehr - دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی

مقدمه: جامعه ایران، جامعه­ای درحال گذر محسوب می­شود که دچار چالشهای گوناگون فرهنگی و اجتماعی شده است. در این میان خانواده به عنوان مهم ترین بخش ساختار جامعه و مامنی برای آسایش افراد، در عرض چند دهه اخیر دچار تحولات و چالشهای بسیاری شده که به دنبال خود، عدم یا تضعیف رضایت زناشویی در زوجین را در پی داشته است. لذا این پژوهش در نظر دارد تا اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی زوجهای جوان را بررسی کند. روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی بوده با استفاده از طرح پیش آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل تصادفی انجام گرفته است. تعداد شرکت کنندگان در گروه مداخله ۲۸ نفر و در گروه کنترل ۳۲ نفر بود. گروه­ مداخله در ۸ جلسه آموزش مهارتها ی زندگی شامل خودآگاهی، حل مسئله، تصمیم گیری، ارتباطات موثر، روابط بین فردی، رفتار جراتمندانه شرکت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار این مطالعه پرسشنامه زوجی ۳۵ سوالی انریچ بود. جهت تحلیل داده ها از آماره های توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها : آموزش مهارتها ی زندگی بر افزایش سطح رضایت زناشویی در زوجهای جوان تاثیر داشته است. همچنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل در متغیر­های مورد بررسی (رضایت زناشویی، ارتباطات) تفاوت وجود داشته و آموزش مذکور تاثیری بر حل تعارض و تحریف ­آرمانی نداشته است. بحث: به منظور افزایش رضایت زناشویی زوجهای جوان، می توان از آموزش مهارتهای زندگی استفاده کرد. گرچه این آموزش بر تواناییها ی حل تعارض و تحریف آرمانی تاثیری نداشته است، لذا به نظر می­رسد به منظور بهبود وضعیت در این دو توانایی، باید از بسته های آموزشی دیگر استفاده شود.

Interpersonal Trust, Generalized Trust, Institutional Trust, Fundamental Trust, Religiosity, اثربخشی آموزشی, رضایت زناشویی, زوجهای جوان, مهارتهای زندگی