farideh bagheriani

مقدمه: اعتماد اجتماعی، از جمله پدیده های اجتماعی است که در روابط و تعاملات انسانی نقش حیاتی ایفا می کند. تحقیقات نشان می دهد که دین، می تواند عامل مهمی در تولید اعتماد اجتماعی تلقی شود و با تقویت آن، اعتماد اجتماعی بیشتری در جامعه به وجود آید. بر همین اساس، مقاله حاضر به تحلیل جامعه شناختی رابطه دینداری و اعتماد اجتماعی پرداخته است.روش: روش بررسی در این پژوهش پیمایش است که در بین ۳۴۶ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲، به شیوه نمونه گیری طبقه بندی متناسب، اجرا شده است.یافته ها: از یک سو، بین ابعاد اعتقادی، پیامدی و مناسکی دینداری و اعتمادهای بنیادین و بین شخصی، و از سوی دیگر بین بعد تجربی دینداری و اعتمادهای بنیادین، بین شخصی و نهادی، رابطه مثبت وجود داشت.بحث: در خصوص تناقضی که بین رابطه ابعاد دینداری و اعتماد تعمیم یافته و نهادی مشاهده می شود، شاید این تفسیر درست باشد که یا دینداری در جامعه آماری عمیق نیست یا اینکه محیط زندگی چنان از نظر اعتماد ضربه دیده است که حتی دینداری افراد، قادر به اقناع آن ها در جهت حسن ظن به دیگر افراد جامعه نیست.

Interpersonal Trust, Generalized Trust, Institutional Trust, Fundamental Trust, Religiosity, اعتماد بین شخصی, اعتماد تعمیم یافته, اعتماد نهادی, اعتماد بنیادین, دینداری