Majid Lotfalian - دانشیار، گروه جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
Amir Savadkoohi - کارشناس ارشد مهندسی جنگل، شرکت نکا چوب، ساری، ایران.
Aidin Parsakhoo - استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
Somayeh Karamirad - دانشجوی دکترای مهندسی جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.

در این پژوهش نانو­پلیمر سی­بی­آر پلاس (CBR+) برای تثبیت خاک جاده جنگلی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش­های تعیین بافت، حدودآتربرگ، تراکم و سی­بی­آر (CBR) بر روی نمونه خاک شاهد و تیمارشده با درصدهای وزنی ۲۵/۰ درصد، ۵۰/۰ درصد، ۷۵/۰ درصد و یک درصد بر روی کرت­ها انجام­ شد. برای بررسی وضعیت مکانیکی مصالح لایه روسازی پنج کرت شامل یک کرت شاهد (بدون نانوپلیمر) و چهار کرت نمونه بر روی جاده پیاده شد. نتایج نشان داد ماده پلیمری سبب کاهش حدود روانی و خمیری شده است. در منحنی دانه­بندی نمونه­های شاهد و تیمار، با افزایش درصد ماده افزودنی سی­بی­آر  پلاس از مقدار عناصر ریزدانه خاک کاسته ­شد. به طوری که تیمار یک­درصد دارای کمترین درصد وزنی ریزدانه و بیشترین درصد وزنی درشت دانه در مقایسه با دیگر تیمارها بود. همچنین تیمار موردنظر موجب کاهش رطوبت بهینه و افزایش حداکثر دانسیته خشک و ظرفیت باربری می­شود. نتایج حاصل از بررسی خواص شیمیایی نشان­دهنده افزایش مقدار پتاسیم، کلسیم و منیزیم در رواناب حاصله بوده است.نتایج این پژوهش نشان داد که تیمار یک­درصد نانو پلیمر سی­بی­آر پلاس در مقایسه با دیگر تیمارها عملکرد بهتری را به نمایش گذاشت.

تثبیت خاک, تراکم خاک, حدود آتربرگ, رواناب, ظرفیت باربری, نانو پلیمر