اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچ کش ها در مبارزه با عامل بیماری ذغالی بلوط (Biscogniauxia mediterranea) در شرایط درون شیشه ای
عنوان مقاله: اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچ کش ها در مبارزه با عامل بیماری ذغالی بلوط (Biscogniauxia mediterranea) در شرایط درون شیشه ای
شناسه ملی مقاله: JR_JFRD-3-4_005
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_JFRD-3-4_005
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
Mohammad Reza Kavosi - دانشیار، گروه جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
Reza Yavarian - کارشناسی ارشد جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
Allahverdi Mohammadzadeh - چنگلشناسی و اکولوژی چنگل، علوم جنگل، گرگان، دانشگاه علوم منابع طبیعی گرگان
Jalil Karami - دکتری جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
خلاصه مقاله:
Mohammad Reza Kavosi - دانشیار، گروه جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
Reza Yavarian - کارشناسی ارشد جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
Allahverdi Mohammadzadeh - چنگلشناسی و اکولوژی چنگل، علوم جنگل، گرگان، دانشگاه علوم منابع طبیعی گرگان
Jalil Karami - دکتری جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
در این بررسی نمونهبرداری از پارک جنگلی قرق واقع در استان گلستان بهصورت کاملا تصادفی انجام شد. پس از جداسازی و خالصسازی قارچها، بر اساس اطلاعات مندرج در کلید شناسایی جنس Biscogniauxia sp.، عامل بیماری ذغالی تشخیص داده شد. تاثیر سه گونه قارچی Trichodermaaviride، T.atroviride و T.koningii روی رشد عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشهای با استفاده از دو روش کشت متقابل و تاثیر مواد فرار مورد بررسی قرار گرفت. هر سه گونه Trichoderma در آزمون کشت متقابل و تاثیر مواد فرار، دارای تاثیری مثبت در بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر است. اثر غلظتهای مختلف قارچکشهای اکسی کلرایدمس، پروپیکونازول، کاربندازیم و متالاکسیل- مانکوزب بر عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشهایبررسی شد. نتایج نشان داد قارچکش پروپیکونازول در غلظتهای ۵۰ و ۱۰۰ پی پی ام و کاربندازیم با غلظت ۱۰۰ پیپی ام بیش ترین درصد بازدارندگی (۱۰۰ درصد) را در بین غلظتهای قارچکشها داشته است و دو غلظت، پروپیکونازول ۱۰ پی پی ام (۲/۸۷ درصد) و کاربندازیم ۱۰ و ۵۰ پی پی ام بهترتیب ۲۵/۸۶ و ۴۵/۸۱ درصد، بیش ترین بازدارندگی را داشتند. قارچکشهای متالاکسیل-مانکوزب، کوپراکسی کلراید تفاوت معنیداری با شاهد نشان نداند.
کلمات کلیدی: استان گلستان, بلندمازو, بیماری ذغالی بلوط, تریکودرما, جنگل قرق
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1840320/