فاطمه پوروصله کار لنگرودی - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه محقق اردبیلی
سیده مهدیس تقوی کردخیلی - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه محقق اردبی

تشخیص جرم یکی از مراحلی است که علم روانشناسی کاربرد بسیاری در آن دارد. به نظر می رسد که در صورت وجود ادله کافی حتی نیازی به استفاده از روش های این علم وجود ندارد اما در صورتی که ادله به اندازه کافی قابل اتکا نباشند و یا پرونده به دلیل اقرار یا شهادت باز شده باشد، علم روانشناسی مفیدتر ینعلمی است که م یتواند در این رهنمود ما را یاری کند. طبق پژوهش های صورت گرفته، این مسئله اثبات شده که حالات روانی افراد، ارتباط مستقیم با ارتکاب جرم توسط آن ها دارد و م یتواند فرد را مستعد انجام جرم کند. حتی بسیاری از روانشناسان معتقدند که یکسری از تیپ های شخصیتی احتمال ارتکاب جرم بیش تری نسبت به تیپ های شخصیتی دیگر دارند. اینتحقیقات باعث شدهاند که علم روانشناسی ابزارهای قابل اتکایی برای بررسی شخصیت افراد و در نتیجهاثبات وقوع یا عدم وقوع یک جرم و حتی تشخیص مجرمیت بزه کار داشته باشد. ارتباط تنگاتنگ علم روانشناسی و حقوق جزا به این نتیجه رسیده که می شود از حالات چهره، رفتار، واکنش ها، نحوه حرف زدن و هرگونه حالت روانیای که بزه کار، بزه دیده و شاهد پرونده از خود بروز می دهند برای تشخیص وقوع جرم استفاده کرد و این تشخیص می تواند مستقیما در دادگاه، توسط قاضی، مورد استناد قرار گیرد و او را به یقین برساند تا حکم صادر کند . از این رو در این مقاله که به روش توصیفی نوشته شده ما به بررسی تاثیر علم روانشناسی بر تشخیص جرم می پردازیم

جرم، روانشناسی، روانشناسی قضایی ، بزه کار، بزه دیده و....