محمد فولادی خواه - دانشجوی کارشناسی ارشد ایرانشناسی- ایران باستان و میانه،دانشگاه گیلان

در این پژوهش سعی شدهاست، که با اتخاد رویکرد فلسفی- روانشناسی دیدی متفاوت از آنچه تاکنون وجود داشته است ،به داستان موسی و خضر که در سوره کهف، ذیل آیات ۸۲تا ۶۰ آمدهاست داشته باشد .وقایع و رخدادها در این داستان به صورت نمادین در قالب رویا در نظر گرفته شده و پرسش های اساسی که در این پژوهش به آن ها پاسخ داده شده است این می باشد که خواب و رویا انسان چگونه با ضمیر ناخودآگاه انسان ارتباط برقرار کرده؟و جنبه جبرانی رویا چگونه به خویشکاری ها وکردار انسان در گذشته ، حال و آینده می پردازد؟ و حوادث خواب را نمادین در نظر می گیرد که به صورت مستقیم به وقایع گذشته و سرگذشت موسی نسبت دارد. این خواب در محل اسرار آمیز به نام (مجمع البحرین) که مکانی نمادین است اتفاق می افتد و این کارها را صرفا اعمالی میداند که موسی درگذشته خود انجام داده و یا شاهد آن بوده است وحال در آستانه میان سالی و پایان عمر موسی باز به ماموریت الهی خود شک میکند و بار دیگر از خود می پرسد که آیا توانسته است که ماموریت الهی خود را به درستی به سرانجام برساند؟ که با مراجعه به ضمیر ناخودآگاه و در رویا شک او به یقین تبدیل می گردد.این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی-تحلیلی تدوین شده است

موسی،خضر،روانشناسی،رویا،نماد،ناخودآگاه