علی صفرزاده ملکی - استادیار گروه معارف اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مراغه

علامه محمدتقی جعفری معتقد است به هر میزانی که بر شناخت و آزادی انسان افزوده شود، وجوبشایستگی ها و نهی از ناشایستگی ها در مطلوب بودن حیات به وضوح خود را نشان می دهد و همین امر اراده را برای برآوردن شایستگی ها و اجتناب از ناشایستگی ها افزایش و در مسیر «حیات معقول» که آرمان اعلای بشری است قرار می دهد. علامه بهترین و کوتاه ترین راه برای برانگیختن اراده و تقویت آن برایانجام شایستگی ها ( معروف ها ) و اجتناب از ناشایستگی ها ( منکرات ) را در تفسیر صحیح معنای حیاتو معنای شایستگی ها و ناشایستگی ها می داند که ارتباط جدی با حیات دارند. علامه محمد تقی جعفری از جمله متفکرانی است که معتقد است دعوت به «شایستگی ها یا معروف» ونهی از «شایستگی ها یا معروف منکر»، بر هر کسی که قدرت آن را داشته باشد، واجب است، خواه دولت و خواه جامعه و خواه هر فردی که بتواند از عهده آن برآید. این تکلیف، علاوه بر شرط قدرت، علم به خیر و معروف و مشروط به احتمالتاثیر آن نیز است. از نظر علامه جعفری دولت به انجام این تکلیف، بنا به قدرتی که دارد و با توجه بهملاحظات نظم زندگی اجتماعی، شایسته تر از دیگران است و در صورت عدم اقدام دولت به انجام اینتکلیف، جامعه و هر کسی که توانایی انجام این تکلیف را داشته باشد، باید اقدام کند تا آرامش روانی درجامعه ایجاد گردد.

علامه محمدتقی جعفری، امر به شایستگی ها، نهی از ناشایستگی ها، حیات معقول، زندگیطبیعی محض.