ولی اله خوش طینت - دانشیار گروه فلسفه و کلام، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک های فرزندپروری در پیش بینی نگرش دینی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دومشهرستان اردبیل بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطهدوره دوم بود که در سال ۱۴۰۰ مشغول تحصیل بودند و حجم نمونه به تعداد ۲۰۰ دانش آموزان مقطع دوم متوسطه بهصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نگرش دینی خدایاری فرد ۱۳۸۷ وپرسشنامه ی سبک های فرزندپروری بامریند ۱۹۷۲ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگیپیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک فرزندپروری مقتدرانه R=۰/۱۶۰,P<۰/۰۰۱ با نگرش دینی رابطه مثبت و معیدار و بین سبک فرزندپروری سهلگیرانه R=-۰/۲۱۰ و P<۰/۰۰۱ و سبک فرزندپروری مستبدانه نیز R=-۰/۳۰۰ و P<۰/۰۰۱ با نگرش دینی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیوننشان داد که متغیر پیشبین سبک های فرزندپروری دانش آموران توان پیش بینی نگرش دینی آنان را دارد. به طور خلاصه ازنتایج این پژوهش میتوان استنباط کرد که با بهبود سبک های فرزندپروری مقتدرانه دانش آموزان، نگرش دینی آنان افزایشمی یابد.

سبک های فرزندپروری، نگرش دینی، دانش آموزان.