ویس پارسا - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، گروه روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم دانایی - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد جمال رهنمایی - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ونوس پارسا - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران غرب، ایران

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر ادراک بیماری و خودمراقبتی و تحمل پریشانیمبتلایان به بیماری درد مزمن انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروهکنترل بود. نمونه شامل ۳۶ نفر از افرادی بود که با شکایت از دردهای مزمن بدنی، جهت دریافت مداخلات درمانیدر سال ۱۳۹۷ - ۱۳۹۶ به کلینیک های تخصصی درد مراجعه کرده بودند. از این میان، ۱۸ نفر در گروه طرحوارهدرمانی و ۱۸ نفر در گروه گواه گمارش شدند. اعضای گروه طرحواره درمانی، تعداد ۱۱ جلسه آموزش طرحوارهدرمانی را دریافت کردند، اما برای اعضای گروه گواه، مداخله خاصی ارائه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله، پرسشنامهادراک بیماری IPQ ، پرسشنامه تمرین توان خودمراقبتی و مقیاس تحمل پریشانی DTS توسط گروه نمونهتکمیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که در پس آزمون، نمرات ادراک بیماری، خودمراقبتیو تحمل پریشانی مبتلایان به بیماری درد مزمن نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش معناداری داشته است.یافته های پژوهش موید این مهم است که شرکت در جلسات آموزش طرحواره درمانی، باعث بهبود ادراک بیماری،خودمراقبتی و تحمل پریشانی مبتلایان به بیماری درد مزمن می گردد.

طرحواره درمانی، ادراک بیماری، خودمراقبتی، تحمل پریشانی، درد مزمن