CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی سمیت سلولی داربست نانو کامیوزیتی پلی هبدرو کسی بوتبرات / کیتوسان /بیو گلاس روی سلول های شبه استئوبلاست انسان (رده سلولی SAOS-۲)

عنوان مقاله: بررسی سمیت سلولی داربست نانو کامیوزیتی پلی هبدرو کسی بوتبرات / کیتوسان /بیو گلاس روی سلول های شبه استئوبلاست انسان (رده سلولی SAOS-۲)
شناسه ملی مقاله: JR_JIDS-18-4_011
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

بتول هاشمی بنی - استاد، مرکز تحقیقات دندان پزشکی، گروه علوم تشریحی، دانشکده ی پزشکی، پژو هشکده ی تحقیقات دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ایران
مریم خروشی - استاد مرکز تحقیقات مواد دندانی، گروه آموزشی ترمیمی زیبایی، دانشکده ی دندان پزشکی، پزو هشکده ی، تحقیقات دندان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سعید کرباسی - استاد، گروه بیومواد، نانو تکنولوژی و مهندسی بافت، دانشکده ی فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
فریبا حیدری - کارشناس میکروبیولوژی، مرکز تحقیقات دندان پزشکی، کارشناس آزمایشگاه میکروب شناسی و کشت سلول، پژوهشکده ی تحقیقات دندان پزشکی، دانشگاهن علوم پزشکی اصفهان، ا صفهان، ایران

خلاصه مقاله:
مقدمه: در مهندسی بافت، یک ماده متخلخل به عنوان ماتریکس خارج سلولی یا داربست برای رشد سلول ها تهیه شده و سپس عوامل رشد روی آن ها قرار می گیرند و ارزیابی سمیت داربست های تهیه شده ضرورت دارد لذا در این مطالعه سمیت سلولی داربست نانوکامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان /بیوگلاس بر سلول های شبه استئوبلاست انسان (رده ی سلولی SAOS-۲) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی- آزمایشگاهی بوده و در سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۶ در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. داربست نانوکامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/ کیتوسان/ بیوگلاس به روش الکتروریسی تهیه گردید. بررسی مورفولوژی و پراکندگی قطر نانوالیاف و شناسایی نانوذرات بیوگلاس در ساختار الیاف با روش SEM انجام گرفت. در روزهای ۳، ۵، ۷ بقاء سلول ها از طریق MTT assay بررسی گردید. در این مطالعه روش آنالیز آماری واریانس یک طرفه Kruskal-wallis مورد استفاده قرارگرفت. یافته ها: ننایج تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان دادکه الیاف داربست ساختاری کاملا متخلخل وبدون هیچ گونه بید داشته و یکنواختی الیاف مشخص است. به علاوه در داربست پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان/ نانوذرات بیوگلاس در مقایسه با گروه های بدون بیوگلاس با افزایش زمان کشت بقاء و تکثیر سلولی افزایش داشته است (p value≤۰/۰۵). نتیجه گیری: داربست پلی هیدروکسی بوتیرات/ کیتوسان/ نانوذرات بیوگلاس بر سلول های رده شبه استئوبلاست تاثیر سمی ندارد و می تواند به عنوان کاندید مناسبی جهت کاربرد در مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی:
هیدروکسی بوتیرات، بیوگلاس، کیتوسان، استئوبلاست، سمیت سلولی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1842019/