پریسا فیضمندیان - آموزش و پرورش استان زنجان

این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گرد آوری داده توصیفی - پیمایشی محسوب می شود با روش نمونه گیری تصادفی۶۶ نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه از روایی و پایایی قابل قبول برخوردار است. در تحلیل داده بخش توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در بخش استنباطی نیز از آزمونهایT-testتک نمونه ای و گروههای مستقل و تحلیل واریانسAnovaو از آزمون تعقیبی توکی و آزمون فریدمن استفاده گردیده است. از ابعاد انجام این پژوهش توجه به نیروی انسانی در سازمان آموزش محور آموزش و پرورش که طی سالهای اخیر بخش عظیمی از زمان و سرمایه جامعه و نظام را به خود اختصاص داده است. آموزش فرایندی است که این نقش محوری را بر عهده دارد. بنابراین اگر گفته شود آموزش کلید توسعه است، بر حقیقتی کتمان ناپذیر تاکید شده است. بر اساس یافتههای تحقیق مشاهده شد که آموزش کارکنان بر بهسازیو توانمندسازی منابع انسانی تاثیر مثبت و معنادار دارد و آموزش کارکنان بر ابعاد توانمندسازی (روشنی اهداف، رفتار اخلاقی، ارتقاء روحیه، پیشبرد کار تیمی و ایجاد محیط کاری سالم) تاثیری معنادار دارد. همچنین سن، میزان تحصیلات، سابقه خدمت و پست سازمانی بر نگرش کارکنان در زمینه بهسازی و توانمندسازی تاثیری دارد. در نهایت تاثیر آموزش کارکنان بر ابعاد بهسازی و توانمندسازی ارتقاء روحیه بیشترین و ارتباطات کمترین مقدار را به خود اختصاص داده است.

آموزش محور، توانمندسازی، منابع انسانی