اولویت بندی عوامل موثر بر بهره وری منابع انسانی از دیدگاه کارمندان ارشد دانشگاه های خصوصی ولایت بلخ

زمینه و هدف: از آنجایی که تعدد و ترکیب عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی در سازمانهای مختلف به دلیل اختلاف در ویژگی های محیط داخلی و خارجی متفاوت می باشد. لذا این تحقیق با هدف اولویت بندی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی از دیدگاه کارکنان دانشگاه های خصوصی ولایت بلخ اجرا گردیده است. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی در سال ۱۴۰۱ انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را کارمندان ارشد دانشگاه های خصوصی ولایت بلخ را تشکیل میدهد. روش جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای بودکه روایی آن به صورت محتوایی تایید و پایایی نیز با محاسبه آلفای کرونباخ ۰.۹۳۵ تحلیل گردید؛ در تحلیل داده ها بیشترین و کمترین امتیاز به ترتیب ۵ و ۱ بود. یافته ها: رعایت عوامل مربوط به شیوه و سبک مدیریتی سازمان با میانگین امتیاز ۴.۴۱ مهمترین دسته از عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شناخته شد. عوامل مرتبط با فرد با میانگین امتیاز ۴.۳. فرهنگ با میانگین امتیاز ۴.۱، ساختار سازمانی با میانگین امیتاز ۴.۰۶، سیستم های پاداش با میانگین امتیاز ۴، دوره های آموزشی با میانگین متیاز ۳.۸۵ و عوامل مرتبط به فضای فیزیکی سازمان با میانگین امتیاز ۳.۸ در رده های بعدی اهمیت قرار داشتند. نتیجه گیری: اصلاح نظام های استخدامی و ساختارهای تشکیلاتی، غنی سازی شغلی، برنامه ریزی آموزشی طبق نیاز، تفویض اختیار به مدیران سطوح میانی و سرپرستی جهت تصمیم گیری، اجرای برنامه های تشویقی می تواند در جهت افزایش بهره وری نیروی انسانی و در نتیجه ارتقا نظام سلامت موثر باشد.

Keywords:

بهره وری , منابع انسانی , کارکنان ارشد , پوهنتونهای خصوصی