محمدباقر کجباف - دانشگاه اصفهان

قلمرو تشخیص عقب ماندگی ذهنی به معنای امروزی یکی از قلمروهای مهم کاربرد یافته های تحولی در سطح روان شناسی بالینی است. با توجه به اهمیت شیوه های تشخیص عقب ماندگی ذهنی، این مقاله به بررسی تشخیص عقب ماندگی ذهنی بر اساس معیارهای انجمن آمریکایی عقب ماندگی ذهنی (American Association on Mental Retardation (AAMR)) در گروهی از دانش آموزان آموزشگاه های کودکان استثنایی پرداخته است. بدین منظور ۱۲۱ آزمودنی به طور تصادفی با میانگین سنی ۱۱ سال و ۸ ماه از بین دانش آموزان مراکز آموزشی مناطق آموزش وپرورش اصفهان مورد مطالعه قرار گرفته اند. معیارهای انجمن آمریکایی عقب ماندگی ذهنی در تشخیص عقب ماندگی ذهنی به طور عمده عبارت اند از: الف) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و آزمون وکسلر رابطه منفی وجود دارد. ب) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش کلامی رابطه معکوس وجود دارد. ج) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش غیرکلامی رابطه معکوس وجود دارد. د) بین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و بهره هوش کلی رابطه معکوس وجود دارد. در این پژوهش، مقیاس هوش وکسلر و مقیاس رفتار سازشی انجمن عقب ماندگی ذهنی آمریکا به عنوان ابزارهای ارزشیابی مورد استفاده قرار گرفتند. داده های به دست آمده با بهره گیری از روش های آماری توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسن تحلیل شده اند. این تحلیل ها نشان می دهند که بین پاره تست های وکسلر با مقیاس رفتار سازشی لمبرت، رابطه منفی و معنادار (۰/۰۱>P < span dir="RTL">) دیده می شود. نتیجه پژوهش آن است که معیارهای تشخیص عقب ماندگی ذهنی آمریکا در تشخیص عقب ماندگی ذهنی در کودکان ایرانی معتبر است.

عقب ماندگی ذهنی, کودکان استثنایی, دانش آموز