لیلی عباسی - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.
پرویز آزادفلاح - دانشیار گروه روانشناسی ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی فتحی آشتیانی - استاد گروه روانشناسی بالینی مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) ، تهران، ایران.
حجت اله فراهانی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

مقدمه: هدف این پژوهش شناخت ابعاد روان پویشی روابط موضوعی و تعیین نقش آن در پیش بینی رضایت زناشویی بود. روش: ۱۹۴ نفر از زنان و مردان متاهل شهر تهران، که حداقل ۲ سال از ازدواج آن ها گذشته و اختلال حاد روانپزشکی نداشتند، به صورت هدف مند انتخاب شدند. شرکت کنندگان مقیاس روابط موضوعی بل (۲۰۰۳) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۳) را  تکمیل کردند. نتایج:نتایج تحلیل همبستگی نشان داد، بین رضایت زناشویی با ابعاد روابط موضوعی (خودمیان بینی، بیگانگی، دلبستگی ناایمن و بی کفایتی اجتماعی) رابطه منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد ابعاد مختلف روابط موضوعی شامل خودمیان بینی (۰.۰۰۱>, P ۰.۳۹۴ R۲=)، دلبستگی ناایمن (۰.۰۰۱>, P ۰.۰۵۴ R۲=) و بی کفایتی اجتماعی ( ۰.۰۵=, P ۰.۰۱۶ R۲=) ، به ترتیب به طور معناداری مهمترین پیش بینی کننده های عدم رضایت زناشویی هستند. همچنین نتایج نشان داد، خودمیان بینی  (۰.۰۰۱>, P ۰.۴۴۴ R۲=)، و بی کفایتی اجتماعی (۰.۰۰۱>, P ۰.۰۶۱R۲=) در مردان و خودمیان بینی (۰.۰۰۱>, P ۰.۳۲۳R۲=) و دلبستگی ناایمن  (۰.۰۰۱>, P ۰.۰۶۱R۲=) ، در زنان به ترتیب پیش بینی کننده های عدم رضایت زناشویی هستند. بحث و نتیجه گیری: یافته های این بررسی، شواهد پژوهشی برای الگوی تبیین روان پویشی در رضایت زناشویی را فراهم می نماید.

رضایت زناشویی, روابط موضوعی, روان پویشی, مردان و زنان