رضا نظامدوست - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید بهشتی مشهد،گرایش آموزش ابتدایی
علی زابلیان طرقی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید بهشتی مشهد،گرایش آموزش ابتدایی
محمدحسین تقدیری - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید بهشتی مشهد،گرایش آموزش ابتدایی

زمینه: امروزه دانش آموزان زیادی در ایران و جهان از مشکل پرخاشگری در کلاس درس رنج می برند، اینمشکل میتواند باعث کاهش سطح یادگیری دانش آموزان شده و اثرات مخربی بر روی زندگی آنان داشته باشد.هدف: این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر پرخاشگری دانش آموزان و ارائه راهکار برای کاهشپرخاشگری انجام شده است. روش: این پژوهش کیفی، کاربردی، اقدام پژوهی، عملی می باشد. برای تشخیصپرخاشگری در دانش آموز از مصاحبه نیمه ساختار یافته با معلم و والدین دانش آموز و همچنین مشاهده بالینیو پرسشنامه نیسلون و همکاران استفاده شده است. در این پژوهش از تکنیک سه سویه سازی به منظور سنجشروایی و تاییدی و برای پایایی از روش موازی سازی با شباهت ۷۴ درصدی در پاسخ های متخصصان بهمصاحبه تحلیلی و رفتاری مربوطه استفاده شده است. یافته ها: در این پژوهش راهکارهای ارائه الگوی مناسببرای کودک، پاداش دادن برای کار خوب کودک، فراهم کردن فرصت برای تخلیه هیجانات، سرگرم کردنکودک و راهکار صحبت دوستانه با کودک در ۱۵ جلسه به صورت مداوم و مدت زمان ۱۰ الی ۲۰ دقیقه اجراشده است که بعد از این مدت پرخاشگری کودک کاهش یافته است. نتیجه گیری: از این رو به معلمان گرامیپیشنهاد می شود که برای کاهش پرخاشگری دانش آموزان خود میتوانند از راهکارهای ارائه الگوی مناسب،پاداش دادن برای انجام کار خوب، فراهم کردن فرصت برای تخلیه هیجانات، سرگرم کردن کودک و صحبتدوستانه با او استفاده کنند همچنین به پژوهشگران گرامی نیز پیشنهاد می شود که راهکارهای دور کردن کودکاز موقعیت عصبانیت زا و افزایش صمیمیت بین دانش آموز و معلم و یا شخصی که کودک به او پرخاش میکند را که در قسمت امکان سنجی قابل اجرا نبودن را اجرا کنند و نتیجه آن را گزارش دهند.

پرخاشگری، دانش آموز ابتدایی، معلم ابتدایی، اقدام پژوهی