حمیده غلامرضایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه پیام نور مهاباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ناگویی خلقی، دلبستگی به خدا و خود کارآمدی در پیش بینی بهزیستی روان مادراندارای کودک مبتلا به ADHD در شهرستان مرند انجام شد. جامعه ی آماری مورد مطالعه در تحقیق حاضر مادران دارایفرزند دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مرند در سال ۱۳۹۶ بود (۴۰= N) ، که کلجامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب شد. انتخاب نمونه مورد پژوهش به صورت هدفمند بود. چون هدف پژوهشگر بررسیرابطه بین متغیرهای مطرح شده در جامعه مورد هدف بود. داده ها از طریق پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۸)،دلبستگی به خدا کرک پاتریک (۲۰۰۲)، ناگویی خلقی تایلر (۱۹۸۶) و خود کارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) گردآوری شد.نتایج نشان داد بین دلبستگی به خدا و خودکارآمدی با بهزیستی روانی مادران دارای فرزند بیش فعال- کمبود توجه رابطه مثبت و بین ناگویی هیجانی و بهزیستی روانی مادران فوق رابطه منفی وجود داشت (۰۰۱ / ۰ >P) ، و از بین مولفههای ناگویی هیجانی (دشواری در تشخیص احساسات)، و از بین مولفه های سبک های دلبستگی به خدا (سبک دلبستگیایمن)، و از بین مولفه های خودکارآمدی (خودکارآمدی اختصاصی) بیشتر از بقیه خرده مقیاس ها، قادر به پیش بینی معناداریاز بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال ADHD شدند. نتایج نشان داد بین دلبستگی به خدا وخودکارآمدی با بهزیستی روانی مادران دارای فرزند بیش فعال- کمبود توجه رابطه معنی داری وجود دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود برای افزایش بهزیستی روانی چنین مادرانی حمایت اجتماعی، باورهای دینی و دلبستگی به خدا و خودکارآمدی آنهاتقویت و ناگویی هیجانی تضعیف شود.

بهزیستی روانی، دلبستگی به خدا، خودکارآمدی ، اختلال بیش فعال کمبود توجه، مادران