محمد مهدوی گورابی - فوق لیسانس حمل و نقل دریایی، سازمان بنادر و دریانوردی
رویا امام - فوق لیسانس بیولوژی دریا، سازمان بنادر و دریانوردی
مصباح سایبانی - دکترای دریایی، دانشگاه امیرکبیر

پس از وقوع حوادث ناگوار دریایی، تلفات انسانی و سایر اتفاقاتی که بعد از آن به وقوع پیوست، سازمان بینالمللی دریانوردی در راستای وظایف و مسئولیتهای خود با همکاری سایر ارگانهای جهانی و دولتهای مربوطه، تصمیم به معرفی و ایجاد سیستم جدیدی تحت عنوان سیستم ارتباطات اضطراری و ایمنی دریایی GMDSS) در سال 1979 گرفت و از اوایل سال 1999 میلادی برای شناورهای تجاری بالای 300 تن وهمچنین شناورهای فعال در عرصه دریانوردی بینالمللی اجباری گردید. دستگاه های ارسال پیام اضطراری در سیستم جهانی اعلام اضطرار دردریا از بخشهای مختفی تشکیل شده اند که یکی از اجزای این سیستم دستگاهEPIRB می باشد. به طور کلی این دستگاه در هنگام غرق شدن شناورها در دریا به صورت اتوماتیک فعال می شود. بر طبق گزارشSARSAT از سپتامبر 1982 تا 2010 حداقل 30713 نفر در 83 عملیات جستجو و نجات دریایی، نجات داده شده اند، اگرچه در بسیاری موارد پیام های ارسال شده نادرست توسطEPIRB منجر به اتلاف وقت و هزینه سرویس های جستجو و نجات می گردد[ 1] . در این مطالعه علاوه بر بررسی دلایل ریشه ای ایجاد پیام خطا، آزمایش هایی برروی 50 دستگاهEPIRB از کشتی های ورودی به بندر شهید رجایی انجام شد

سیستم جهانی اعلام اضطرار در دریا EPIRB GMDSS ،COSPAS – SARSAT