محمد نبی ئی - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشکده ی علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
رزیتا امانی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
محمدرضا ذوقی پایدار - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
حسین محققی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

اختلال اضطراب جدایی شایع ترین اختلال اضطرابی دوران کودکی است. شواهد پژوهشی نشان می دهد که اضطراب جدایی بیشتر حاصل ساختار ناسالم خانواده و نحوه ی ارتباط نامطلوب والدین با کودک است. بنابراین پبژوهش حاضربه روش همبستگی و با هدف پیش بینی اضطراب جدایی بر اساس رابطه ی والد-کودک در دانش آموزان انجام شدهاست. جامعه ی آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پایه ی اول شهر ملایر و والدین آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. از میان آنها تعداد ۲۱۰ نفر با علائم اختلال اضطراب جدایی از طریق روش نمونه گیری هدفمند و بااستفاده از پرسشنامه ی غربالگری اضطراب جدایی و مصاحبه ی بالینی ساختاریافته انتخاب شدند. داده ها با استفاده ازپرسشنامه ی غربالگری اضطراب جدایی و پرسشنامه ی رابطه ی والد -کودک جمع آوری و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین رابطه ی والد- کودک و ا ضطراب جدایی رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد و رابطه ی والد- کودک سهم معناداری در تبیین واریانس مربوط به علائم اضطراب جدایی دارد. براساس این یافته ها، به نظر می رسد که روابطوالد-کودک در سبب شناسی و درمان کودکان با علائم اضطراب جدایی اهمیت زیادی دارد. بنابراین» پیشنهاد می شودکه برای کاهش علائم اضطرابی در کودکان بر بهبود روابط والد- کودک و آموزش مهارت های فرزندپروری صحیحدر قالب برنامه های آموزش خانواده تمرکز شود.

اضطراب جدایی، رابطه ی والد- کودک، دانش آموزان ابتدایی