سهیلا جمعه گی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی مثبت گرا،دانشگاه تهران مرکز،تهران،ایران
سیدمحمد طباطبایی - دانشیار گروه روانشناسی،دانشکده روانشناسی،دانشگاه تهران مرکز،تهران،ایران
مهشید ایزدی - دانشیار گروه روانشناسی،دانشکده روانشناسی،دانشگاه تهران مرکز،تهران،ایران

هدف از این پژوهش نقش والدگری مثبت در کاهش نشانه های اختلال توجه و اختلالات رفتاری کودکان در شهر تهراناست. روش تحقیق نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش انجام گرفت. روش نمونهگیری، تصادفی و از میان مادران دارای کودکان ۴تا ۶ ساله مبتلا به اختلال نقص توجه و اختلالات رفتاری در منطقه ۸ شهرتهران بود. دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل به صورت تصادفی انتخاب شدند و گروه آزمایشی به مدت ۸ جلسه تحتآموزش والدگری مثبت قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش وکنترل در درمان والدگری مثبت از لحاظ کاهشمیزان اختلال توجه واختلال رفتاری کودکان در مرحله پس آزمون با تعدیل نمرات پیش آزمون تفاوت معناداری وجود دارد.باتوجه به اینکه شرایط سنی و جنسیت کودکان وتحصیلات ودرآمد والدین و شغل والدین به عنوان عواملی می توانند نتایجمتفاوتی دهند پیشنهاد می شود به صورت مداخله گر در تحقیقات آتی درنظر گرفته شوند.

والدگری مثبت، اختلال رفتاری،اختلال نقص توجه