سمیه محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
آرش بختیاری - دانشجوی دکتری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
فریدون وفایی - هیئت علمی، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

امروزه به دلیل کمبود منابع آب قابل شرب در مناطق مختلف جهت توسعه شهری و روستایی، مشکلات جدی در زمینه مدیریت و تامین منابع آب موجود، وجود دارد. از جمله راهکارهایی که به حل این مشکل در مناطق ساحلی کمک می کند، استفاده از سیستم های آب شیرین کنمیباشد. احداث این طرحها در کنار اثرات مثبتی که در جهت تامین آب موردنیاز دارند، می تواند منجر به بروز مشکلات زیست محیطی و تغییروضعیت طبیعی محدوده مورد استفاده نیز گردد که باید تلاش نمود تا این تاثیرات منفی به حداقل میزان برسد. به همین دلیل، امروزه مدلسازی نحوه پخش آلایندهها در پیکرههای آبی یکی از راهکارهای بررسی آلودگی منابع آب و رسیدن به گزینههایی در ارتباط با طراحی خروجی پسابمیباشد که کمترین اثرات سوء زیست محیطی را بر محیط پذیرنده داشته باشد. در این مقاله نیز سعی شده تا با استفاده از مدلسازیهای عددی و مقایسه آن با اندازهگیریهای موجود، گزینههای مختلف جهت طراحی آبشیرینکن منطقه بندر عباس بررسی شود و در انتها گزینهای که کمترین اثرات سوء زیست محیطی را داشته باشد، تعیین شود. برای این منظور استفاده از یک مدل عددی سه بعدی به نام MIKE٣به شبیه سازی جریانهای دریایی منطقه طرح پرداخته شده و الگوی پخش و انتشارآلودگیها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. نتایج این مطالعات نشان داده است که مدل سه بعدی مورد استفاده بخوبی توانسته است شرایط محیطی منطقه طر ح را شبیه سازی نماید . همچنین بررسی سناریوهای مختلف نشان داده است که عمق مناسب تخلیه در جهت تامین استانداردهای زیست محیطی در محدوده پروژه، در صورت استفاده از دیفیوزر در عمق 3 متری و در صورت عدم استفاده از دیفیوزر در عمق 7 متری خواهد بود.

آب شیرینکن بندر عباس، شبیه سازی عددی، پخش شوری، عمق تخلیه