راضیه اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی ، دانشگاه خوارزمی تهران ، ایران
خدیجه اسدی - دانشجوی کارشناسی آموز ش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان اردبیل ، ایران

در این مقاله سعی بر آن شده که میزان شناخت فناوری و تکنولوژی توسط معلمین و تاثیر آن بر روند تدربس و یادگیریدانش آموزان مورد بررسی و تشریح قرار گیرد. نبود زمینه خلاقیت و طرح ایده های نو ضعف دانش درباره فناوری، نبودعوامل انگیزشی و ضعف فرهنگ سازمانی از موانع تجربه آموزشی معلمان در مدرسه های مجازی بود. فقدان ارتباطچهره به چهره موجب شده دانش آموزان نتوانند از معلمان و سایر افراد در عرصه مدرسه تاثیرپذیری اخلاقی داشته باشند.در فضای آموزش هوشمنده شخصیت معلم و آموزشیار تنها از طریق کلمات بر صفحه نمایش ظاهر می گردد. در آموزشهوشمند، دانش آموز به پشتیبانی های مختلفی از جمله پند و اندرزهای تربیتی، انواع گوناگون مشاوره و خدمات خاصنیاز دارد. این انواع پشتیبانی همگی از ارزش یکسانی برخوردارند و باید مورد توجه باشد.ضعف پرورش همه جانبه شخصیتدانش آموز از معایب آموزش هوشمند است و فضای هوشمند به علت ضعف ارتباط معلم دانش آموز و روش تدریسمحض سخنرانی محور، موجب رشد همه جانبه شخصیت یادگیرندگان نمی شود. آهمیت ثمربخشی روش های تدریس ویادگیری بهتر همواره مورد نظر دانشمندان و محققین علوم تربیتی بوده است. تاریخچه مطالعات نشان می دهد روش هایتدریس چه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و چه در ایجاد انگیزه و رضایت خاطر پرورش شخصیت و رشد خلاقیتآنان و موثراست. روش های تدریس به منزله روشنایی های متفاوتی هستند که هر کدام بردشان تا شعاع خاص رادربرمی گیرند. البته باید اذعان نمود که هر یک از روش ها در ارتباط با موقعیت های مختلف از کار آیی ویژه ای برخوردارهستند، به عبارت دیگرهریک درجای خویش مثمر ثمر هستند.

تدریس، تکنولوژی ، دانش آموزان ، خلاقیت ، معلم