پروین غفاریان - کارشناسی صنایع دستی ، آموزشگاه علامه طباطبایی ناحیه ۳ تبریز

تحولات سریع عرصه های مختلف زندگی معاصر ، شعار تشکیل دهکده ی جهانی و نظریه ی جهانی شدن را شکل داده است وقطعا این وضعیت در آینده ما را با موج وسیعی از مسائل و چالش های جدید مواجه خواهد ساخت . یکی از راه های برخورد منطقی و عقلانی با انقلاب فناوری می تواند توجه به مساله ی آموزش و پرورش باشد که ابتدا باید قدرت مواجه انسان را بالا ببرد و با ایجاد تحول در بینش ، دانش و نگرش انسانها و افزایش مهارت های فردی و اجتماعی ، آنان را فعال و اثرگزار برای مواجه با تحولات و تغییرات آماده نماید. در چنین شرایطی یکی از نیازهای سازمانهای بزرگی همچون آموزش و پرورش ، توسعه ی فناوری های نوین در برنامه های آموزش و پرورش است که می تواند تحول کیفی اهداف ، برنامه ها، روش ها و شیوه ها و در نتیجه اثربخشی آموزش و پرورش را به دنبال داشته باشد . فناوری به موسسات آموزشی کمک می کند تا ساختارهای خود را همگام با تحولات زمان توسعه دهند ، مسئولیت های جدیدی را در ارتباط با توسعه ی علم و مردمی کردن آن ،گسترش آموزش، تاکید بر آموزش مداوم ، یادگیری مادام العمر و تعمیم آموزش و ...بپذیرند. برای آشنایی با مسئولیت ها ، فرصت ها ، تهدیدها و چالش هایی که فناوری های نوین پیش روی مدیران و برنامه ریزان آموزشی قرار داده است ، نیاز به بهره گیری از تجربه ی دیگران برای تبیین دقیق نقش ها و کارکردهای سازمانی در سطوح ملی و منطقه ای کاملا محسوس است . در این راستا همه معلمان باید خود را در تربیت معنوی ، اخلاقی و اجتماعی دانش آموزان سهیم بدانند و این مهم را در انحصار دبیران دینی و قرآن و مربیان تربیتی ندانند. براین اساس عصر فناوری به تنهایی نمی تواند الگوهای گوناگون تدریس را دگرگون کند اگر شیوههای تدریس در راستای کاربرد فناوری تغییرمی کند به این خاطر است که معلمان عادات یا هنجارهای فرهنگی و روشهای جدید را تایید کرده و مورد استفاده قرار می دهند.

فن آوری ، فرصت ، تهدید، آموزش،تربیت دینی