زهرا اصلانی
فاطمه امرایی
امید زرپرور
زهرا جاهد

مقاله به نقش محوری آموزش و پرورش در حفظ دانش آموزان از آسیب های اجتماعی مختلف می پردازد. با تاکید بر افزایش مصادیق آسیب های اجتماعی در بین دانش آموزان و تاکید بر ضرورت اقدامات پیشگیرانه آغاز می شود. این روش ها شامل بررسی ادبیات جامع و تجزیه و تحلیل برنامه های آموزشی موجود، همراه با نظرسنجی ها و مصاحبه های انجام شده با مربیان ، دانش آموزان و کارشناسان در این زمینه است . این رویکرد چند وجهی درک جامعی از موضوع را تضمین می کند. یافته ها بر اهمیت آموزش جامع تاکید می کند که نه تنها یادگیری آکادمیک بلکه اجتماعی و عاطفی را نیز در بر می گیرد. نشان داده شده است که برنامه هایی که بر تفکر انتقادی ، همدلی و انعطاف پذیری ت کید دارند، در کاهش آسیب های اجتماعی م ر هستند. علاوه بر این ، مشارکت والدین و جوامع بس یار مهم تلقی می شود. این مقاله با بیان این نکته پایان می یابد که آموزش ، زمانی که به طور کل نگر و با مشارکت اجرا شود، به عنوان ابزاری قدرتمند در پیشگیری از آسیب های اجتماعی در بین دانش آموزان عمل می کند. این امر خواستار تلاش های هماهنگ از سوی مربیان ، والدین و سیاست گذاران برای تقویت و گسترش چنین طرح های آموزشی است و در نهایت محیط امن تر و حمایت کننده تری را برای دانش آموزان ایجاد می کند.

آموزش ، آسیب های اجتماعی ، پیشگیری ، دانش آموزان ، یادگیری کل نگر