علی شاه فایق - مدیر گروه علوم تربیتی، دانشگاه المصطفی، کابل، افغانستان

چکیدههدف در هر کنش و رفتار آگاهانه ای، مهم ترین عنصر آن کنش و رفتار است. هدف در واقع ستون فقرات یک پدیده است که آن پدیده با محوریت این ستون شکل می گیرد و استوار می شود. تعلیم و تربیت، چه به عنوان دانش نظری و چه به عنوان کنش عملی از این قاعده مستثنی نیست. هر تعلیم و تربیتی با توجه به هدفی که دارد، زمینه تعامل مربی، متربی و برنامه درسی را فراهم می کند. همین اهمیت سبب شده است که هر دانشمند و فیلسوف تربیتی، پیرامون هدف بیاندیشد و نظرات خود را در آن زمینه ابراز کند. از همین دانشمندان، دو تن غزالی و فریره هستند. دو مربی نام آور که نه تنها بر زمانه خود اثرگذار بوده اند که زمان های پس از خود را نیز تحت تاثیر قرار داده اند. این تحقیق تلاش ورزیده است که با استفاده از روش کتاب خانه ای-تحلیلی به بررسی دیدگاه دو دانشمند نامبرده درباره اهداف تعلیم و تربیت بپردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که غزالی کشف حقیقت و رسیدن به آن را نهایی ترین هدف تعلیم و تربیت می داند که این هدف از بستر تحقق حریت و معرفت ممکن می شود. فریره نیز خودآگاهی توده ها را که منجر به رهایی و آزادی آنان از سیطره بی عدالتی در جهان معاصر می شود، هدف تعلیم و تربیت می داند.

کلیدواژه ها: هدف, تعلیم و تربیت, هدف تعلیم و تربیت, ابوحامد غزالی, پائولو فریره