تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط محدودیت آبی
عنوان مقاله: تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط محدودیت آبی
شناسه ملی مقاله: JR_ESCS-16-4_007
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_ESCS-16-4_007
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
علیرضا محسنی محمدجانلو - دانش آموخته دکتری زراعت، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سیدشریفی - استاد دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
سعید خماری - دانشیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
خلاصه مقاله:
علیرضا محسنی محمدجانلو - دانش آموخته دکتری زراعت، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سیدشریفی - استاد دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
سعید خماری - دانشیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گندم در شرایط محدودیت آبی، آزمایش فاکتوریلی بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. عوامل موردبررسی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری در ۵۰% مرحله سنبله دهی و آبستنی به ترتیب به عنوان محدودیت ملایم و شدید آبی) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی، کاربرد توام سودوموناس و فلاوباکتریوم، کاربرد توام میکوریز با سودوموناس و فلاوباکتریوم و کاربرد میکوریز) و محلولپاشی پوترسین در سه سطح (عدم محلولپاشی، محلولپاشی ۰.۵ و ۱ میلیمولار پوترسین) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین فعالیت آنزیمهای پلی فنل اکسیداز، پراکسیداز و کاتالاز، در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی با کاربرد توام میکوریز با سودموناس و فلاوباکتریوم و محلول پاشی یک میلیمولار پوترسین و کمترین فعالیت آن ها در شرایط آبیاری کامل، عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی پوترسین به دست آمد. همچنین محتوای پرولین و قندهای محلول نیز تحت شرایط محدودیت آبی افزایش یافت. کاربرد میکوریز با سودموناس و فلاوباکتریوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین در محدودیت شدید آبی محتوای مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن را به ترتیب ۵۱ و ۳۱.۷۲ درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی پوترسین در همان سطح محدودیت آبی، کاهش داد. تحت شرایط قطع آبیاری در آبستنی، عملکرد دانه در کاربرد توام سودوموناس و فلاوباکتریوم (۲۳.۱ درصد) و کاربرد توام میکوریز با سودوموناس و فلاوباکتریوم (۱۶.۶ درصد) در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی تحت چنین شرایطی افزایش یافت. محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین در مقایسه با عدم کاربرد پوترسین، عملکرد دانه را حدود ۸.۵ درصد افزایش داد. به نظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و پوترسین میتواند به دلیل بهبود صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی، عملکرد دانه گندم را تحت شرایط محدودیت آبی افزایش دهد.
کلمات کلیدی: پرولین, پوترسین, قندهای محلول, کودهای زیستی, گندم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1845266/