مجید سربازیان - استادیار حقوق خصوصی دانشکده حقوق وعلوم سیاسی، دانشگاه شیراز
غلامرضا برزگر - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی

چکیده یکی از مهم ترین مسائل در حوزه­ی حقوق خانواده این است که نفقه­ی زوجه بر اساس چه معیاری تامین شود. در این باره در بین فقهای امامیه دیدگاه یکسانی وجود ندارد به طور مثال برخی در تمامی نیازهای معیشتی متعارف شان اجتماعی شوهر را مدنظر قرار داده اند در حالی که اکثریت فقهای امامیه در مقدار متعارف طعام و خورش قائل به حال شخصی زوجه بوده اما در سایر نیازهای معیشتی متعارف و جنس طعام و خورش شان اجتماعی زوجه را معتبر دانسته اند. در مقاله­ی پیش رو این نتیجه حاصل شد که قانون گذار ایران در ماده­ی ۱۱۰۷ ق.م اصلاحی ۱۹/۸/۱۳۸۱، ضمن آنکه به معیار اکثریت فقهای امامیه تمایل نشان داده و مجموع آخرین شان اجتماعی شخص زوجه و خانواده پدر زن در قبل از نکاح را ملاک دانسته، از دو معیار نوعی و شخصی نیز برای شناسایی و تمایز گستره­ی نفقه­ی زوجه و مصادیق آن بهره گرفته است.

نفقه ی زوجه, متعارف, وضعیت زوجه, صرفه جویی نفقه