mohammad javad zahedi
malihe shiani
parvin alipoor

طرح مساله: در نظامهای جدید رفاه اجتماعی، موضوع سرمایه اجتماعی اهمیت یافته است. دیگر نمیتوان رفاه اجتماعی را صرفا توسط مولفههای مستقیم اقتصادی و مادی تضمین کرد و علاوه بر آن باید منابع جامعه مدنی از جمله سرمایههای اجتماعی گروههای مختلف مردم را فعال و بسیج کرد. مقاله حاضر، بر آن است تا رابطه سرمایه اجتماعی با رفاه اجتماعی را در شهر تهران مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق: روش این تحقیق پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. حجم نمونه مورد بررسی۲۹۹ نفر شهروندان تهرانی است که به صورت نمونهگیری خوشهای انتخاب شدهاند. یافتهها: شاخصهایی از سرمایه اجتماعی که در جامعه مورد مطالعه، از وضعیت بهتری برخوردارند شاخصهایی هستند که به اصطلاح به آنها سرمایه اجتماعی سنتی میگویند و به وجوه سنتی جامعه مربوط می شوند (مشارکت غیررسمی مذهبی و خیریهای) و شاخصهایی که با زندگی مدرن منطبقاند (سرمایه اجتماعی مدرن) از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند (اعتماد نهادی، اعتماد تعمیمیافته، انسجام اجتماعی و مشارکت رسمی). نتایج: سرمایه اجتماعی، رابطه مثبتی با رفاه اجتماعی دارد. همچنین کلیه شاخصهای مطرح در این تحقیق برای سرمایه اجتماعی ( اعتماد، هنجارهای اجتماعی و شبکههای اجتماعی) نیز با رفاه اجتماعی رابطه مثبتی دارند و نتایج بدست آمده منطبق با آراء پاتنام است.

Trust, Social welfare, Social capital, Social networks, Social norms, اعتماد, رفاه اجتماعی, سرمایه اجتماعی, شبکههای اجتماعی, هنجارهای اجتماعی