Saeid Madani ghahfarokhi

طرح مساله: مقاله حاضر در پی کندوکاو درباره ارزیابی نقش مدیریت اعتیاد در سال های پس از انقلاب می باشد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی و در چارچوب نظریه پایه دار است. جامعه مورد مطالعه مدیران عمومی فعال در زمینه کاهش تقاضا طی سال های ۱۳۵۸-۱۳۸۰ می‎باشند. داده‎های این پژوهش با مرور منابع و انجام مصاحبه عمیق نیمه‎ساختاریافته، گردآوری و سپس تحلیل شده اند. یافته ها: دوره های مدیریت اعتیاد را در چارچوب تغییر در سیاست ها طی سال های ۸۰-۱۳۵۸ می توان به چهار دوره تقسیم کرد. این سیاست ها اغلب تحت تاثیر چهار عامل محقق شده است: اول) تغییر مدیر یا مدیران؛ دوم) تغییر قوانین؛ سوم) تغییر مدیریت کلان، خصوصا قوه مجریه؛ و چهارم) وقوع یا خاتمه یک رویداد مهم یا واقعه مثل انقلاب یا جنگ. نتایج: مدیریت اعتیاد اغلب غیرتخصصی و امنیتی قضایی بوده است. علی رغم نقاط ضعف، مدیریت اعتیاد روند رو به جلویی داشته و به تدریج درک واقع بینانه تر و علمی تری از وضعیت اعتیاد به دست آورده است. اما به دلیل سرعت پرشتاب تحول پدیده اعتیاد، اثرات قابل توجهی بر فرآیند طی شده نداشته است.

Addiction, Drug Abuse, Drug Confrontation Head Quarters, Iran, Management, اعتیاد, ایران, ستاد مبارزه با مواد مخدر, سوء مصرف مواد, مدیریت