ضرورت ابلاغ اراده و حفظ مصلحت در اعمال حقوقی
عنوان مقاله: ضرورت ابلاغ اراده و حفظ مصلحت در اعمال حقوقی
شناسه ملی مقاله: JR_JLSZUT-15-3_013
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JLSZUT-15-3_013
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
محبوبه مینا - بخش حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
زهرا هاشمی نیا - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز
خلاصه مقاله:
محبوبه مینا - بخش حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
زهرا هاشمی نیا - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز
نزدیکترین نظریه به تولد عمل حقوقی در عالم اعتبار و تاثیر اراده، رهیافت اعلام اراده است. این نظریه در نظام حقوقی ایران پذیرفته شده است. موارد استثناء شده از این اصل، از نظریه وصول پیروی کردهاند. در وضع قاعده و قانون، بیش از هر چیز حفظ تعادل بازار اهمیت دارد. قواعد حقوق قراردادها اغلب برآمده از عقل سلیم رایج در بازار هستند که گاه به امضاء شارع نیز رسیده است. این قواعد و مقررات تا جایی که حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال نکرده، به پشتوانه رواج عرف و طبع عقلا تعریف و تبیین میشوند. در تعارض میان ضرورت تامین مصلحت فردی و قاعده حاکم بر اجتماع کدام یک رجحان خواهند داشت؟ آیا میتوان مصلحت را ترجیح داد؟ آیا با استقرا در مستثنیات وارد بر اصل، رد پای مبنای مورد حمایت واضع قابل شناسایی است؟ هدف از این نوشتار، بررسی امکان توسعه دایره مستثنیات است. تشخیص مبنای مصلحت اندیشی قانونگذار در خروج پارهای از افراد از شمول اصل کفایت اعلام اراده، کلید معماست. ریشه مستثنیات وارد بر اصل کفایت اعلام اراده، به مصلحت تضمین حقوق مخاطب و ثالث برمیگردد.
کلمات کلیدی: ابلاغ اراده, نظریه وصول, اعلام اراده, تاثیر اراده, زمان نفوذ اراده, ضرورت اطلاع مخاطب اراده
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1846844/