علی اصغر مومنی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس حکیم ابولقاسم فردوسی البرز

امروزه مسئله کیفیت آموزش مجازی و تولید محتوای الکترونیکی و اثربخشی نظام های آموزشی از مهمترین دغدغه های نظام های آموزشی و دست اندرکاران و تصمیم سازان امر توسعه در هر کشوری می باشد. در کشور ما ایران این مسئله به دلایل عدیده ای از نگرانی مضاعفی برخوردار شده است. به نحوی که دولت ها، طی یک دهه گذشته به سختی توانسته اند حتی هزینه های جاری آموزش و پرورش را بپردازند. گزینش و دستیابی به کارکردهای نو مستلزم نگاهی نو به نظام آموزش و پرورش است. رویکرد آموزشهای مجازی و تولید محتوای الکترونیکی با دستاوردهای عظیم، قابلیتهای بالقوه و امکان ارائه آموزش در هر زمان و هر مکان، دورنمای خیال انگیزی را در مقابل دیدگان پیشگامان این عرصه قرار داده به نحوی که طی سالیان اخیر استفاده از شیوه های آموزش مجازی و تولید محتوای الکترونیکی در راس برنامه کاری اغلب سازمانها، موسسات آموزشی و دانشگاههای معتبر جهان قرار گرفته است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی، اسنادی ومروری بر یافته های بدست آمده از دیگر پژوهش ها و مقالات موجود در پایگاه های تحقیقاتی الکترونیکی و منابع کتابخانه ای، نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش مجازی وتولید محتوای الکترونیکی را بررسی و شناسایی میکنیم.

فناوری، یادگیری، تدریس