رحیمه باقری - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی
زیبا نصیریان اصل - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی گرایش حقوق
هاجر نصرتی - کارشناسی علوم تربیتی
زیبا یزدانی - کارشناسی ارشد حقوق بین الملل

یقینا خانواده ، به عنوان یک نهادی مقدس و بی همتا ، یکمین ، مهم ترین و اصلی ترین پرورش و آموزشگاه فرد محسوب می شود و یکی از نهادهای آموزشی و پرورشی عمده جامعه است . بنابراین بیان هر گونه سخن و اندیشه ای درباره تربیت کودکان و نوجوانان و داشتن هر گونه انتظاری از آنان بی توجه به نقش حیاتی خانواده، سخن و اندیشه ای نادرست قلمداد می شود و انتظاری عبث و بیهوده است. بی دلیل نیست که اکثر روان شناسان، مشاوران و متخصصان تعلیم و تربیت در فرایند مطالعه ناهنجاری های رفتاری و عاطفی کودکان ، ریشه رفتارهای نابهنجار را در گذشته فرد، یعنی در دوران کودکی و در بستر خانواده جستجو می کنند. زمانی که با ناهنجاری های رفتاری و عاطفی ، مانند لجبازی ، شب ادراری ، ناخن جویدن ، پرخاشگری ، دزدی و دروغ گویی کودکان روبه رو می شویم و قدم به قدم به عقب باز می گردیم و شرایط رشد کودک را از بدو انعقاد نطفه ، دوران بارداری مادر و دوران شیرخوارگی تا زمان حاضر مورد مطالعه قرار می دهیم ، ملاحظه می شود که این گونه رفتارها در اکثر موارد معلول هستند، نه علت . بی شک علت ها را در درجه نخست در خانواده و در رابطه با مثلث مقدس پدر و مادر و فرزند و در قدم بعدی در مدرسه و در رابطه با معلمان و مربیان و سپس در عرصه جامعه باید مورد مطالعه و بررسی قرار داد. ،

تاثیر، آموزش، تربیت، خانواده، آسیب، فکر، جسمی