غلامرضا رئیسی خیرآبادی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) اصفهان، ایران.
فریبا کریمی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
نرگس سعیدیان - دانشیار مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.

هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ارتقاء مسئولیت پذیری دانش آموزان مدارس دوره ابتدایی بود. روش: این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از  نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی  است. جامعه آماری کلیه مدیران، معلمان و کارشناسان دوره ابتدایی که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) به تعداد۴۸۰ نفر به روش تصادفی مرحله­ ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه ۷۷ سوالی محقق ساخته بود. گویه های پرسشنامه از مصاحبه  با متخصصان استخراج گردیه است. برای بررسی روایی گویه­ ها از دو معیار روایی همگرا و روایی افتراقی و برای پایایی ابزارها از دو معیار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) استفاده گردید. برای معنادار­بودن ابعاد مختلف مسئولیت­ پذیری و برای بررسی اعتبار مدل اندازه­ گیری از روش تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم استفاده گردید. یافته ها: با توجه به کدگذاری­ ها و مضامین به ­دست آمده، شش بعد اصلاحات در برنامه درسی دوره ابتدایی، اصلاحات ساختاری در مدرسه، آموزش و تقویت نظام خانواده، توانمندسازی دانش­ آموز، مدیریت کار با فضای مجازی، عوامل فرهنگی تربیتی به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می ­دهد که این الگو می ­تواند به ­عنوان یک الگوی موثر درارتقای مسئولیت ­پذیری اجتماعی به­ کار گرفته شود و موجب بهبود سطح مسئولیت ­پذیری اجتماعی دانش ­آموزان گردد.

مسئولیت پذیری اجتماعی, آموزش, نظام خانواده, توانمندسازی دانش آموز, عوامل فرهنگی تربیتی