عظیم غلامزاده - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم

مدارس نمونه بارزی از محیط های یادگیری محسوب می شوند که طراحی و نوع معماری آنها می توان در یادگیری و ارتقا هوش و تمرکز دانش آموزان موثر باشد. در این راستا معماری مبتنی بر طبیعت یعنی معماری بیوفیلیک می تواند یک الگوی مناسب جهت بررسی باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی کاربست معماری بیوفیلیکی در طراحی محیط های آموزشی جهت ارتقا هوش طبیعت گرا از نظریه گاردنر و به روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است. یافته ها بیانگر آن است که بر اساس نظریه هوش های چندگانه گاردنر ، هوش طبیعت گرا یکی از ۹ نوع هوش در کودکان است که پرورش آن در گرو افزایش ارتباط کودک با طبیعت پیرامون خواهد بود. تجربه بی واسطه طبیعت در دوران کودکی بر رشد و عملکرد شناختی، عاطفی، جسمانی و اجتماعی موثر بوده و تداوم این تجارب منجر به برقراری پیوند عاطفی میان کودک و طبیعت و توسعه ارزش های زیست محیطی وی خواهد شد. در این میان طراحی معماری بر پایه زیست گرایی و حفظ، بازگرداندن و افزایش تجربه بی واسطه طبیعت در محیطهای آموزشی نقش ویژه ای در تحقق این مهم دارد.

معماری بیوفیلیکی، محیط آموزشی، هوش طبیعت گرا.