رضوان یزدیان رباطی - Assistant Professor, Pharmaceutical Sciences Research Center, Hemoglobinopathy Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
زینب اصغری آیسک - Biotechnology Research Center, Pharmaceutical Technology Institute, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
سپیده عرب زاده - Biotechnology Research Center, Pharmaceutical Technology Institute, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مریم هاشمی - Associate Professor, Department of Pharmaceutical Biotechnology, School of Pharmacy, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran and Nanotechnology Research Center, Pharmaceutical Technology Institute Mashhad University of Medical Sciences, Mash
فاطمه کلالی نیا - Biotechnology Research Center, Pharmaceutical Technology Institute, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran and Professor, Department of Pharmaceutical Biotechnology, School of Pharmacy, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

سابقه و هدف: تمایز استخوانی سلول های بنیادی مزانشیمی نقش مهمی در مهندسی بافت استخوان و پزشکی بازساختی ایفا می کند و کشف ترکیبات طبیعی که ممکن است این فرآیند را بهبود بخشد ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی پتانسیل استخوان زایی عصاره های آبی و الکلی مشتق شده از ریشه روبیا تنکتوروم (روناس) بر روی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی (BM-MSCs) انجام شد. مواد و روش ها: از ریشه گیاه روناس عصاره های آبی و الکلی تهیه شد. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش جدا و کشت داده شدند و تمایز استخوانی آن ها در حضور غلظت های مختلف عصاره ها با استفاده از رنگ آمیزی آلیزارین رد و فعالیت آلکالین فسفاتاز (ALP) ارزیابی شد. اثر سیتوتوکسیک عصاره ریشه روناس با استفاده از روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سنجش MTT نشان داد که عصاره ریشه روناس در غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر سیتوتوکسیک است. علاوه بر این، آزمون آلیزارین قرمز نشان دهنده بیشترین شدت رنگ در غلظت های ۱ و ۱۰ میکروگرم بر میلی لیتر در روز چهاردهم بود. از نظر القای تمایز استخوانی که از طریق آزمایش آلکالین فسفاتاز اندازه گیری شد، عصاره های آبی و الکلی هر دو در غلظت های ۱ و ۱۰ میکروگرم در میلی لیتر (۱۴/۹ و ۱۴/۵۷ برابر برای عصاره آبی و تقریبا ۷/۳۷ و ۷ برابر برای عصاره الکلی) منجر به افزایش قابل توجهی در فعالیت آلکالن فسفاتاز در مقایسه با کنترل منفی شدند. استنتاج: این مطالعه اثرات استخوان زایی عصاره ریشه روناس را مشخص می کند و بر پتانسیل آن ها به عنوان عوامل طبیعی در ترویج بازسازی استخوان و کاربردهای مهندسی بافت تاکید می کند. تحقیقات بیش تر در مورد مکانیسم های مولکولی اساسی و مطالعات درون تنی برای ارزیابی جامع امکان سنجی استفاده از این عصاره ها برای اهداف بازسازی استخوان ضروری است.

Rubia tinctorum, osteogenic differentiation, mesenchymal stem cells, natural extracts, bone tissue engineering, روناس, تمایز استخوانی, سلول های بنیادی مزانشیمی, عصاره های طبیعی, مهندسی بافت استخوان