سارا بیدار
سارا نجفی

عزت نفس را می توان به منزله تایید، پذیرش و ارزشمندی که فرد نسبت به خود احساس می کند، تعریف کرد. عزت نفس از دوران کودکی و تربیت آن زمان ریشه می گیرد. گاهی در زندگی اتفاقاتی می افتد که احساس خوشایند ما نسبت به خود و درک ما را از اینکه چه کسی هستیم تهدید می کند. انسان ها هنگام رویارویی با تهدیدهای عزت نفس سعی می کنند که آن را با قوت قلب دادن به خودشان حفظ نمایند. کل این روند احتمال دارد به صورت ناهوشیار باشد. شکل گیری ساز و کارهای القای امید در کودکی شروع می شود و به الگوی با ثباتی در بزرگسالی تبدیل می شود. تهدیدهای وارد شده به عزت نفس به مرور زمان می توند باعث ایجاد اضطراب و حتی اختلالات شخصیت در بزرگسالی شود. بنابراین چنانچه فردی نتواند آسیب های عزت نفس خود را بشناسد، در روابطش با دیگران دچار مشکلات جدی می شود و از طرفی مجبور به استفاده مفرط از مکانسیم های دفاعی می شوند. این پژوهش سعی کرده است عزت نفس را از دیدگاه روان تحلیلی بررسی کند و تاثیرات عزت نفس پایین را بر اختلالات شخصیت سایکوپات، خودشیفته، پارانوئید، اسکیزوئید مورد مطالعه قرار دهد.

عزت نفس، روان تحلیلی، سایکوپات، خودشیفته، پارانوئید، اسکیزوئید