توحید اخلاقی - دانشیار گروه مهندسی ژئوتکنیک دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تبریز
حامد نوشیروان زاده - کارشناس ارشد مهندسی ژئوتکنیک از دانشگاه تبریز
حامد بشیریلر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی ژئوتکنیک، دانشگاه تبریز

امروزه با پیشرفت علوم و و گسترش فناوری های نوین، استفاده از روشهای جدید، کارآمد و دارای صرفه اقتصادیبه منظور ایجاد شرایط مهندسی مطلوب در بستر راه ها از مهمترین اهداف علوم مهندسی راه سازی به شمار میرود.یکی از این روشها فرآیند ژئوپلیمریزاسیون می باشد. خواص مکانیکی ژئوپلیمر نه تنها تحت تاثیر سطح خاص وترکیب بیندر اولیه و نوع آن و مقدار نسبی فعال کننده قلیایی قرار دارد، بلکه به شرایط در طول دوره اولیه واکنشژئوپلیمریزاسیون نیز بستگی دارد. در این تحقیق به بررسی اثرات استفاده از ژئوپلیمر حاصل از پوزولان طبیعیپومیس و سیستم قلیا فعال هیدروکسید سدیم در خصوص بهسازی و افزایش مقاومت خاک ریزدانه موجود در بسترراه ها پرداخته شده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد که در واکنش ژئوپلیمریزاسیون با افزایش در صد پومیس وملاریته فعال کننده میزان مقاومت نمونه ها افزایش می یابد و با بیشتر شدن مدت زمان عمل آوری این افزایشمقاومت شدت بیشتری پیدا کرده لیکن بالاترین نسبت افزایش در نمونه ها با مولاریته ۱۵ هیدروکسید سدیم وپومیس ۱۰ درصد بدست می آید. در نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که پومیس همراه با یک قلیا فعال میتواند به عنوان یک پوزولان و تثبیت کننده قدرتمند در کارهای بهسازی مهندسی بویژه در صنعت راهسازی باراندمان بالایی مورد استفاده قرار گیرد.

خاک ریزدانه، ژئوپلیمر، پوزولان طبیعی، پومیس، هیدروکسید سدیم