پرهام حیاتی - استادیار گروه راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
بهزاد نوری - دانشجوی دکتری راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مجید قاسمی - دانشجوی دکتری راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
امیرابراهیم دهش پور - دانشجوی دکتری راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تعمیر و بازسازی روسازی هایی که دچار خرابی شیارشدگی شدهاند نیاز به صرف هزینه ای بسیار زیاد دارد. از سوی دیگرافزایش قیمت قیر در سال های اخیر منجر به افزایش هزینه ی ساخت آسفالت به عنوان لایه ی نهایی روسازی و در نتیجهافزایش هزینه های احداث راه ها گردیده است. یکی از راه های مواجهه با این مشکلات بهبود خواص قیر جهت افزایشکیفیت مخلوط آسفالتی و در نتیجه کاهش پتانسیل شیارشدگی آن است. در تحقیق حاضر تاثیر ترکیبی و مجزاپلیمرهای پلیاتیلن سبک (LDPE) و پلی پروپیلن (PP) با مقدار مجموع ۵ درصد پلیمر، بر پیرشدگی و پتانسیل شیارشدگی قیر اصلاح شده مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین منظور قیر پلیمری ساخته شده تحت آزمایش های کلاسیک و رئولوژیکی شارپ نظیر رئومتر برش دینامیکی (DSR) و پیرشدگی کوتاه مدت (RTFO) قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که ترکیب ۳ درصد پلیمر پلی اتیلن سبک و ۲ درصد پلی پروپیلن بیشترین اثر بر افزایشمقاومت در برابر شیارشدگی از خود نشان داد در حالی که موجب افزایش میزان پیرشدگی تا ۴۵ درصد نسبت به نمونهشاهد شد. در بین طرحهای اختلاط ارزیابی شده، طرح حاوی ۵ درصد پلیمر پلیپروپیلن به همراه قیر پایه موجب ارتقاخصوصیات رئولوژیک قیر گردید.

پتانسیل شیارشدگی، پیرشدگی، خصوصیات رئولوژیکی، رئومتر برش دینامیکی (DSR)